تأثیر روابط و پیوندهای خویشاوندی بر میزان آسیب‌های اجتماعی در استان‌های کشور

تأثیر روابط خانوادگی بر درونی­کردن هنجارها و ارزش‌های جامعه می‌تواند مانع انحراف و تخطی از اصول و هنجارهای پذیرفته­شدة جامعه باشد. روابط مذکور بر کاهش آسیب‌های اجتماعی موجود در سطح جامعه اثر به­سزایی دارند؛ تحقیق حاضر نیز به دنبال بررسی این آثار است. نظریه­های همبستگی اجتماعی امیل دورکیم، پیوند اجتماعی تراویس هیرشی، ایوان نای، رابرت سامپسون و جان لوب چارچوب نظری تحقیق حاضرند. فرضیۀ اصلی پژوهش این است که در استان‌هایی که پیوند و روابط خویشاوندی رو به سستی می‌نهد، آسیب‌های اجتماعی بیشتری گریبان­گیر آن منطقه می‌شود. در مقابل با تقویت پیوندهای افراد و افزایش رابطۀ آنها با خویشاوندان خود، آسیب‌های اجتماعی کاهش خواهد یافت. به منظور آزمون فرضیات تحقیق از تحلیل ثانویۀ داده‌های پیمایشی ملی و مجموعه ­داده‌های ثبتی استفاده شده است. طبق یافته‌ها، در اغلب استان‌ها هر اندازه میزان تعلق و وابستگی افراد به خانواده و بستگانشان بیشتر و گسستگی و بی‌ثباتی خانواده کمتر باشد، میزان آسیب‌ها و انحرافات اجتماعی در آن استان‌ها کمتر خواهد بود. البته برخی استان‌ها مانند ایلام استثنا بودند؛ پاسخگویی به چرایی این مسئله به تحقیقات جداگانه­ای نیازمند است.